[Nc] Nakroth x Kriknak - Chapter 19 : จะลุกขึ้นมาดีๆ หรือจะให้ข้าลักหลับ
“…อ่ะส์” ร่างสูงสะดุ้งเฮือกเมื่อนิ้วเรียวค่อยๆ ล้วงเข้าไปในกางเกงขาสั้นที่ตนสวมอยู่ ฝ่ามืออุ่นกำแท่งร้อนที่ยังไม่ผงาดขึ้นมาเบาๆ ชักรูดแก่นกายร้อนเรื่อยๆ จนมังกรตัวโตผงาดขึ้น ริมฝีปากของคนด้านหลังก็บรรจงจูบที่ซอคอของเขาอย่างหื่นกระหาย ข้อมือเล็กที่กำแก่นกายไว้แน่นเริ่มคลายออกเบาๆ เมื่อลูกชายของเขาเริ่มมีน้ำปริ่มออกมาเล็กน้อย
ร่างเล็กจับเขาให้นอนหงาย ตอนนี้ภายในห้องค่อนข้างมืด เขาหรี่ตาบางเพื่อมองอีกคนว่ากำลังทำอะไรอยู่ ริมฝีปากแห้งผากกัดปากตัวเองแน่นเมื่อเห็นศีรษะของคนตัวเล็กก้มไปหามังกรน้อยของตนอย่างช้าๆ
ย…อย่าบอกนะว่า!
“ค…คริกแนค!” เขาเรียกอีกฝ่ายเสียงต่ำเมื่อริมฝีปากกระจับครอบตัวตนของเขาจนมิด แก้มนิ่มห่อปากเข้าออกตามความยาวของแก่นกายที่ชูชัน นาครอทไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้ ตอนนี้ตัวเขากำลังสับสน… ไม่สิ มันมีความสงสัย… แต่มันก็มีความสุขปนอยู่ด้วย
“กะแล้วเชียวว่าท่านไม่ได้หลับ” เงยหน้าพูดหนึ่งประโยคก็กดหน้าลงไปใหม่ ขนาดของมันเริ่มใหญ่ขึ้นเรื่อยจนบางครั้งคนตัวเล็กก็สำลัก แต่มันไม่ได้เป็ยอุปสรรคเท่าไหร่ ดวงตาสีเหลืองทองเงยมองเขาที่ใบหน้ากำลังเหยเกด้วยความเสียว ทั้งสองสบตากันก่อนที่คริกแนคจะหลบตาแล้วจัดการแท่งร้อนตรงหน้า
นาครอทจ้องมองร่างเล็กที่ผงกหัวขึ้นลงแบบอึ้งๆ ดวงตาของคริกแนคเป็นสีเหลืองทองอีกแล้ว… แต่เขาไม่ได่สนใจมากในตอนนี้ เพราะอีกฝ่ายทำให้เขาลืมไปเลยว่ากำลังคิดอะไรอยู่ ตอนนี้สมองเขาโล่งโปรง ไม่มีความคิดใดๆเลย
“อ..อ่าส์… ข้าจะเสร็จแล้ว” ครางเสียงกระเส่าพร้อมปลดปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นใส่เต็มปากปีศาจหน้าหวาน คริกแนคกลืนมันลงคออย่างไม่นึกรังเกียจ จะเรียกว่าไม่รังเกียจก็ไม่ใช่… เรียกว่าชินแล้วจะดีกว่า
ร่างสูงครุบร่างว่างไว้ในอ้อมกอดแล้วกดลงเตียงอย่างแรง ดวงตาสีแดงเพลิงจ้องลึกลงใปในดวงตากลมโตสีบุษราคัมที่ส่องสว่างในความมืด เขาไม่รู้ว่าคนใต้ร่างเป็นอะไรดวงตาทั้งสองถึงเป็นเช่นนี้ แต่เขาปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาชอบมันเหลือเกิน
“อื๊มมมมม~” ครางแผ่วเบาเมื่อริมฝีปากหนาประกบลงมาอย่างรวดเร็ว สองแขนยกคล้องคอคนด้านบนด้วยความเต็มใจไม่ใช่ดั่งเช่นทุกครั้ง หลายๆครั้งนาครอทมักจะใจร้ายกับเขา แต่เวลาที่เขาเชื่อฟังและเป็นเด็กดี ปีศาจที่แสนน่ากลัวตนนี่ลับกลายเป็นปีศาจที่แสนอ่อนโยนเสมอ… แต่ก็มีบางครั้งที่เขาเองก็ใจร้ายกับคนตรงหน้านะ
“อ๊าาา~ นาครอท” ยกแผ่นอกขึ้นเมื่อลิ้นสากแตงลงบนยอดอกที่แข็งชูชัน ใบหน้าเล็กส่ายไปมาด้วยความเสียวซ่าน เขาชอบความรู้สึกนี้… เขาชอบสัมผัสของปีศศาจที่อยู่ตรงหน้า เขาชอบเวลาที่ตัวตนแข็งขืนอยู่ในตัวของเขา เขาชอบมัน…
ลิ้นหนาเลียวนรอบยอดอกสีชมพูสวย ไล่ลงมาเรื่อยๆ จนถึงหน้าท้องแบนราบที่มีกล้ามเนื้อบางๆ ฝ่ามือลูบไล้จามเนื้อตัวนิ่มด้วยแรงอารมณ์ ร่างสูงฝังใบหน้าลงบนต้นขาขาวเนียนแล้วกันเบาๆ จนเป็นรอยเขี้ยวจางๆ นิ้วยาวค่อยๆรูดชั้นใจตัวจิ๋วออกจากต้นขาสวยเผยให้เห็นตัวตนที่กำลังแข็งขืนสู้มือเขา มือหนากำรอบแก่นกายเล็กแล้วชักรูดช้าๆ เรียกเสียงครางจากคนด้านบน
“วันนี้เจ้ามาแปลกนะคริกแนค…” เมื่อเห็นใบหน้าหวานที่เหยเกด้วยความเสียวซ่ายเขาก็อดสงสัยไม่ได้ วันนี้คริกมาแปลกจริงๆ ทุกครั้งที่เขากับปีศาจด้วงมีอะไรกันอีกฝ่ายจะนอนนิ่งๆ หลายครั้งที่เขาหงุดหงิดเพราะคนใต้ร่าง เลยเผลอทำอะไรรุนแรงไป
“แปลกหรือ? อ๊ะ! ท่านจะหยุดทำไม” นาครอทหยุดมือที่รูดรั้งแก่นกายเล็ก ร่างบางชักสีหน้าไม่พอใจเล็กน้อยเพราะกำลังจะแต่ขอบสวรรค์แล้วแท้ๆ แต่สุดท้ายเหมือนตกลงมาในดินแดนปีศาจอีกครั้ง
นาครอทไม่ตอบอะไรเพียงแต่มองการกระทำของอีกฝ่ายเงียบๆ มือเล็กรูดแก่นกายเล็กที่พอองเรื่อยๆ ด้วยอารมณ์ที่พุ่งสูง ร่างสูงกลืนน้ำลายอึกใหญ่เมื่อจ้องมองร่างใต้ที่นอนดูดนิ้วของตัวเองจนชุ่มน้ำ ร่างเล็กปล่ออยนิ้วที่เต็มไปด้วยน้ำลายสอดเข้าไปในช่อองทางด้านหลังของตนเองที่คับแน่น มือก็ทำการช่วยตัวเองไปด้วย สองนิ้วขยับเข้าออกในช่องทางสีหวานด้วยกามอารมณ์ คนด้านบนกัดปากแน่น สายตามองเรือนร่างที่มีรอยรักจางๆ จากเขา
“เจ้าแปลกไปจริงๆ ปกติเจ้าไม่….”
“ท่าน…นาครอท… ลืมข้อสงสัยทุกอย่าง… อึก! อ๊าาา~ ล…แล้วสนแต่ข้า… ไม่ได้หรือ?” เส้นความอดทนของผู้พิพากษาขาดลง ร่างสูงโถมใส่ร่างบางอย่างรวดเร็ว มือหนาดึงมือคนตัวเล็กออกจากช่องทางสีหวาน จากนั้นจับแก่นกายใหญ่ที่พองขึ้นมาอีกรอบถูวนรอบช่องทางด้านหลังของร่างเล็ก
“เจ้านี่มัน…”
“หลายๆครั้งที่ข้าทำให้ท่านหงุดหงิด… แต่วันนี้… ข้าอยากให้ท่านมีความสุข ขอร้องท่านาครอท โปรดใส่มันเข้ามาในตัวข้า… อ่ะ…อ๊าาา~ เจ็บ~” พูดไม่ทันจบดี แท่งร้อนก็กระแทกเข้ามาในตัวอย่างแรง คนด้านบนหัวเราะในลำคอพร้อมจ้องใบหน้าที่ผุดด้วยเม็ดเหงื่อของตนใต้ร่าง นิ้วสวยเกลี่ยเส้นผมที่ปรกใบหน้าหวานออก เผยให้เห็นแก้มขึ้นสีแดงจางๆ ตอนนี้ดวงตาของคริกแนคกลับมาเป็นสีเขียวมรกตเหมือนเดิมแล้ว เขารู้สึกว่า…ดวงตาสีเหลืองนั้นเหมาะกับคริกแนคมากกว่า… แล้วเขาก็ชอบมัน
“ถ้าพรุ่งนี้เจ้าลุกไปทำงานไม่ไหว อย่ามาโทษข้าก็แล้วกัน” ว่าแล้วก็กระแทกแก่นกายเข้าไปหนึ่งที
“อ๊ะ! อย่าแกล้งข้าสิ!! ถ้าข้าลุกไม่ไหวข้าจะฆ่าท่าน” พองแก้มใส่คนด้านบนที่ส่งยิ้มมาให้ด้วยความรัก เขารู้ว่านาครอทรู้สึกยังไงกับเขา แต่เขาตอบไม่ได้ว่าเขารู้สึกยังไง…
‘ปล่อยตัวปล่อยใจคริกแนค… ทำตามความต้องการของเจ้า ถึงตอนนั้น… เจ้าจะได้ทุกสิ่งทุกอย่างที่เจ้าปรารถนา’
ปล่อยตัว..ปล่อยใจ... งั้นหรอ?
แล้วสิ่งที่ข้าต้องการคืออะไรกันนะ… สิ่งที่ข้าต้องการคือ...
สิ่งที่ข้าต้องการตอนนี้คือ…ท่านนาครอท
“เบาๆก็แล้วกัน… ถ้าข้าตื่นไม่ไหวละก็น่าดู!”
“ทำดีนี่คริกแนค… อีกไม่นานหรอก มังกรจะถูกปลุกขึ้นมาอีกครั้ง หึ”
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น