[Nc] Murad x Butterfly - Chapter 18 : ของหวานมื้อดึก

     “เจ้าเข้ามาทำอะไรน่ะ” บัตเตอร์ฟลายเอ่ยถามเมื่อคนตัวสูงเดินเข้ามาในห้องครัวแบบเงียบๆ แต่เพราะความหูดีเกินไปของเธอทำให้ได้ยินเสียงฝีเท้าหนักๆของเขาได้ไม่ยาก ดวงตาคมตวัดมองร่างเล็กที่ยืนล้างจานด้วยแววตาประกายบางอย่าง

     “ข้าเข้ามากินของหวาน เจ้าล้างจานต่อเถอะ” ว่าจบก็ยืนกอดอกอยู่ด้านข้างหญิงสาว บัตเตอร์ฟลายส่งสายตาไม่เข้าใจเล็กน้อยแต่ก็ก้มทำงานในมือต่ออย่างเก้ๆกังๆเพราะสายตาที่ถูกส่งมาจากคนด้านข้าง

     ถึงแม้เธอจะเป็นนักรบก็จริงแต่เรื่องงานบ้านงานเรือนพี่สาวบุญธรรมอย่างไอริก็เคยสอนมาบ้าง เรื่องล้างจานน่ะสบายมาก แต่ทำไมครั้งนี้มันรู้สึกร้อนวูบแปลกๆ…

     บรรยากาศมันดูไม่น่าไว้ใจเท่าไหร่เลย

     “ไหนว่าเจ้าเข้ามากินของหวาน แล้วมายืนดูข้าทำไม?” ถามย้ำอักครั้งเมื่อโจรหนุ่มยืนกอดอกพิงเคาน์เตอร์ครัวมองเธอล้างจานด้วยสายตากรุ้มกริ่ม มูราจยักไหล่เบาๆแล้วเดินไปที่ตู้เย็น มือหนาหยิบนมมาหนึ่งแก้วแล้วเดินมาใกล้หญิงสาว

     “งั้น…ข้ากินของหวานได้แล้วใช่ไหม?” ถามสาวเจ้าที่หันมองเล็กน้อย เธอไม่เข้าใจกับคำถามของเขาเท่าไหร่นัก และก็ไม่เข้าใจด้วยว่าทำไมเขาต้องมาถามเธอ “จะกินก็กินไปสิ มาบอกข้าทำไม”

     “โอเค ถือว่าอนุญาติแล้ว” เธอไม่ได้สนใจเขาต่อ แต่ก้มหน้าก้มตาล้างจานให้เสร็จ จานค่อนข้างเยอะเพราะวางทิ้งไว้ตั้งแต่เมื่อเช้า ช่วงที่ไอริและยอร์นนั้นอยู่ด้วย รวมถึงสองแม่ลูกอีก

     “นี่..!” ร่างเล็กร้องขึ้นเมื่อรู้สึกถึงริมฝีปากที่กดลงบนซอกคอของตนพร้อมกับฝ่ามือหนาที่โอบเอวเธอเบาๆ คนด้านหลังไม่พูดอะไรเพียงแค่พรมจูบตามซอกคอและลาดไหล่เล็กสีขาวเนียน “ป…ปล่อยก่อน เห็นไหมว่าข้าทำอะไรอยู่”

     “ก็ทำไปสิ ข้าไม่ได้ห้ามเจ้านี่…ข้าแค่กำลังกินของหวานอยู่” กระซิบข้างหูนิ่มเบาๆพร้อมส่งลิ้นร้อนสัมผัสใบหูเป็นการหยอกล้อ ลมหายใจอุ่นรดต้นคอขาวที่มีรอยแดงจางๆ ปลายลิ้นหนาเลียบนผิวเนียนอย่างช้าๆ พร้อมทำรอยสีกุหลาบสวยอีกครั้ง และอีกครั้ง

     “อื้อออ~” เปลือตาสีสวยปิดลงช้าๆ เมื่อฝ่ามือหนาเริ่มซุกซนตามร่างกายของตน มือเล็กบีบจานกระเบื้องสีขาวนวลแน่นเมื่อรู้สึกถึงบางอย่างที่บีบคลึงรอบทรวงอกนิ่ม หลายครั้งที่เธอเผลอหลุดเสียงครางออกมา ถึงมันจะเบามากก็ตาม แต่คนด้านหลังที่ยืนแนบชิดขนานั้นน่ะหรือที่จะไม่ได้ยิน

     นิ้วยาวค่อยๆ ดึงเสื้อนอนสายเดี่ยวสีขาวลงให้เห็นลาดไหล่ขาวชัดเจน ร่างเล็กรู้สึกขนลุกซู่เมื่อแขนทั้งสองข้างที่มีสายเสื้อเกาะอยู่ตอนนี้มันหายไปแล้วเพราะฝีมือของคนด้านหลัง และตอนนี้ชุดนอนสีขาวสะอาดของเธอก็กำลังจะหลุดออกจากตัวเพราะฝีมือของเขาด้วย…

     เพล้ง!!

     หญิงสาวสะดุ้งเฮือกเมื่อรู้สึกตัวว่าตัวเองเผลอปล่อยจานในมือแตกไปเสียแล้ว บัตเตอร์ฟลายทำท่าจะก้มเก็บเศษกระเบื้องที่แตกหากแต่โดนชายหนุ่มลากไปที่โต๊ะทานอาหารกลางห้องอย่างแรง

     “ด…เดี๋ยวสิ อ๊ะ!” ร้องเสียงหลงเมื่อชายหนุ่มอุ้มเธอขึ้นนั่งบนโต๊ะพร้อมจัดท่าเสร็จสรรพ ร่างกายกำยำยืนอยู่หว่างขาของเธอที่ถูกเขาจับอ้าออกด้วยความไม่ค่อยจะเต็มใจเท่าไหร่นัก ก็มันน่าอายนี่นา… “ออกไปจากตัวข้าเดี๋ยวนี้เลยนะ!”

     “ไหนเจ้าว่าจะยอมข้าทุกอย่างไง… ลืมไปแล้วหรือคุณนักรบ” ไม่ว่าเปล่าฝ่ามือหนาก็ลูบแก้มใสไปด้วย บัตเตอร์ฟลายพยายามจะพูดบางอย่างกับเขาแต่ไม่ทันเพราะโดนจู่โจมที่ริมฝีปากเสียก่อน ด้วยความที่ไม่ทันตั้งตัวลิ้นหนาก็แทรกเข้ามาในโพรงปากอย่างง่ายดาย

     สองลิ้นเกี่ยวกวัดกันภายในห้องครัวขนาดไม่เล็กมาก เรียวแขนยกคล้องคอร่างสูงที่กดจูบหนักแน่นแบบไม่ให้มีช่วงเว้นหายใจ มือหนาค่อยๆดึงชุดนอนตัวบางของร่างเล็กออกอย่างเบามือโดยที่สาวเจ้าไม่รู้ตัวสักนิด เสื้อนอนสีขาวหล่นลงมากองที่ช่วงเอวของนักรบสาว มูราจคว้าเต้านุ่มนิ่มที่โผล่ออกมาด้วยความหมั่นเขี้ยว ถึงมันจะไม่ได้อวบอิ่มเหมือนสาวคนอื่นเขา แต่รวมๆก็น่ารักดี บัตเตอร์ฟลายเป็นนักรบ ไม่แปลกที่จะออกกำลังกายนักที่จะมีก้อนเนื้อนิ่มๆไม่มากเท่าไหร่ แต่สำหรับเขามันก็นิ่มอยู่ดี

     “อึก…อื้อ~” หลับตาครางเสียงหวิวเมื่อริมฝีปากร้อนงับลงบนก้อนเนื้อนิ่มเบาๆ ลิ้นสากไล่เลียยอดประทุมถันที่เต่งตึงสู้ลิ้นอย่างไม่ลดละ ขบกัดเสียจนคนตัวเล็กร้องครางด้วยความเสียว

     ใบหน้าคมไล่พรมจูบทั่วเนื้อนิ่มไปเรื่อยๆ ไล่ลงไปจนถึงท้องน้อยนิ่ม นิ้วเรียวเกี่ยวชั้นในตัวจิ๋วของสาวน้อยออกอย่างชำนาญ เธอไม่รู้หรอกนะว่าเขาผ่านผู้หญิงมากี่คนแล้ว แต่เธอมั่นใจว่าเธอคงไม่ใช่คนแรกของเขาแน่นอน

     “นี่เจ้าเป็นนักรบจริงๆหรือ? ทำไมผิวเนียนเหลือเกิน” ไม่ว่าอย่างเดียวฝ่ามือหยาบก็ลูบตามต้นขาเนียนของนักรบสาวไปด้วย คนตัวเล็กก้มมองคนที่นั่งอยู่หว่างขาตัวเองด้วยความเขินอาย อยากจะหุบขาเข้าเหลือเกินแต่เจ้านั่นกลับแยกขาเธอออกทุกครั้ง

     “ถ…ถึงอย่างนั้นข้าก็เป็นผู้หญิงนะ…ก็ต้องมีบำรุงบ้าง…” เบนสายตาไปทางอื่น เธอไม่พร้อมสบตากับมูราจตอนนี้ การกระทำของอีกคนมันน่าอายเกินกว่าจะมองตรงๆได้

     “อืมม…นั่นสินะ”

     “อึก!...” กัดปากแน่นเมื่อมีบางอย่างแตะลงบนกลางกายสาว นิ้วเรียวยาวกรีดปาดสำรวจเนินสาวด้วยท่าทีหยอกล้อ ก่อนที่ลิ้นร้อนจะแตะลงบนส่วนลับของเธอแผ่วเบา เสียงครางของหญิงสาวดังมากขึ้นตามอารมณ์ที่พุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ ชายหนุ่มจัดการกลืนกินน้ำหวานของเธอจนหมดและบดคลึงจุดอ่อนไหวจนนักรบสาวแทบระทวย “อ…อ๊าา~ พอแล้ว”

     “จะพอจริงๆหรือ?” ยันตัวขึ้นถามข้างหูหญิงสาว ข้อนิ้วยาวสอดเข้าช่องทางกลีบกุหลาบสีหวานที่เยิ้มไปด้วยน้ำหวานของเจ้าตัวช้าๆ จากหนึ่งนิ้วก็เพิ่มไปเรื่อยๆ เรียกเสียงครางจากอีกฝ่ายอย่างมาก

     ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เขาเสพติดร่างกายหอมหวานนี่… ไม่รู้ว่าตอนไหนที่เขาต้องการจะครอบครองเธอไว้เพียงคนเดียว ตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ...

     “อ…อ๊ะๆ ม…ไม่ไหวแล้ว” เมื่อได้ยินเช่นนั้น นิ้วเรียวก็ทำการเร่งความเร็วจนส่งหญิงสาวไปจนถึงทรวงสวรรค์ ดวงตาคมจ้องมองใบหน้าหวานที่เต็มไปด้วยเหงื่อที่ผุดตามไรผม เสียงหอบหายใจที่ดังออกมาและใบหน้าขึ้นสีด้วยความเขินอาย

     “ตาข้าบ้างละนะ” ดึงตัวหญิงสาวลงมาจากโต๊ะพร้อมจับร่างเล็กหันหลังให้ตน ฝ่ามือกดหัวเล็กลงแนบโต๊ะไม้อย่างเบามือ บัตเตอร์ฟลายก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี เพราะตอนนี้เธอสติหลุดไปแล้ว

     เธอเกลียดอาการแบบนี้เหลือเกิน…

     เกลียดเวลาที่ต้องการชายหนุ่มที่ด้านหลังแบบนี้ เธอจะคุมตัวเองไม่ได้เลยสักนิด

     “อ่ะ…อ๊าา~ จ…เจ็บ” ว่าเบาๆ พร้อมจิกขอบโต๊ะแน่น ชายหนุ่มค่อยๆ สอดแก่นกายเข้าในหญิงสาวที่เดียวมิดด้ามเพื่อให้เธอเจ็บรวดเดียว เมื่อดันจนสุดก็ค้างไว้สักพักเพื่อให้สาวน้อยปรับตัวนิดหน่อย จากนั้นก็เริ่มขยับจังหวะเนิบนาบ

     “นี่แหละนะแรกๆ เดี๋ยวครั้งต่อๆไปเจ้าก็จะไม่เจ็บแล้ว อืมม…”

     ครั้งต่อๆไป? จะมีอีกงั้นหรือ!!

     “มันจะไม่มีครั้งที่สาม น…แน่นอน อึก! อ๊ะๆๆ อย่าแรงสิเจ้าบ้า!” ก้มหน้าแนบกับโต๊ะแน่นตามด้วยร่างสูงที่โถมทับมาจากด้านหลังอีกที มูราจหัวเราะใส่ร่างใต้เบาๆ มือหยาบจับยึดเอวบางแน่นเมื่อขยับตามจังหวะอารมณ์

     บัตเตอร์ฟลายส่งเสียงครางทุกครั้งที่เขาขยับช่วงล่างใส่ เสียงครางหวานดังผสมกับเสียงครางต่ำของเขาจนลั่นห้องครัว ตอนนี้ในบ้านไม่มีคนอยู่ ก็ไม่ต้องกลั้นเสียงเหมือนคราวนั้น ใบหน้าเนียนมีเม็ดเหงื่อผุดตามไรผมหันมาหาคนที่อยู่ด้านหลังเหมือนต้องการบางอย่าง มูราจยิ้มเมื่อมองเข้าไปในดวงตาสีฟ้าครามที่สื่อกับเขาว่าต้องการอะไร

     ริมฝีปากขยับเข้าหากันพร้อมกับช่วงล่างที่ยังคงทำงานอยู่ ลิ้นหนากวาดต้อนความหวานทั่วโพรงปากนิ่มอย่างหื่นกระหาย มือหนายกขาเรียวข้างหนึ่งวางบนโต๊ะเพื่อให้แก่นกายร้อนที่คับแน่นเข้าออกได้สะดวกขึ้น ริมฝีปากทั้งสองผละออกจากกันเมื่อเริ่มเห็นแสงสว่างรำไร

     “ม…มูราจ แรงอีก อื้ออ~ อ๊ะๆๆ” มือเล็กขูดโต๊ะไม้แน่นจนเกิดรอยบางๆ ใบหน้าหวานเหยเกด้วยความเสียวจนถึงขีดสุด แก่นกายร้อนก็ยังคงผลุบเข้าผลุบออกช่องทางสีหวานอย่างไม่ลดละ ร่างสูงโถมใส่ร่างบางไม่ยั้งเมื่อคนตรงหน้าร้องขอขนาดนี้แล้ว

     “อ…อ่าส์…พร้อมกันนะ” ยึดสะโพกเล็กไว้แน่นแล้วโถมใส่ร่างบางจนตัวโยน บัตเตอร์ฟลายพยักหน้ารัวๆ เพื่อระบายความเสียวซ่านที่เริ่มพุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ จนถึงขีดสุด มือเล็กยกปิดปากตัวเองก่อนจะกระตุกเกร็งเพื่อเป็นสัญญาณบ่องบอกว่าเธอได้แตะขอบสวรรค์เรียบร้อยแล้ว

     “อื้มมม~” ร่างสูงกระตุกสองสามครั้งก่อนจะฉีดน้ำรักสีขาวขุ่นใส่ในตัวหญิงสาว มันล้นเสียจนมีบางส่วนที่ล้นทะลักออกมาและหยดลงบนพื้นจนเป็นดวง ริมฝีปากร้อนจูบลงบนแผ่นหลังเปลือยเปล่าของหล่อนเบาๆ จากนั้นจึงค่อยๆดึงแก่นกายของตนเองออกจากช่องทางที่ตอดเขาตุบๆ

     “เป็นของหวานที่ข้าชอบที่สุดเลยล่ะ…”








กลับไปอ่านในเรื่องต่อนะคะ><