[Nc] Murad x Butterfly - Chapter 10 : เรื่องราวใต้แสงจันทร์

     “ม…ไม่เอาเด็ดขาด หยะ…หยุดเลยนะเจ้าบ้า!!” ทุบอกชายหนุ่มแรงๆ แขนแกร่งยกร่างเล็กจนลอยหวือให้นั่งคร่อมตักของตนพร้อมกอดเอาไว้เอวบางไว้แน่น

     “ข้าสัญญา… ว่าข้าจะอ่อนโยนนะแม่สาวน้อย” เอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบพร่าพร้อมลูบแก้มฝ่ายสาวอย่างเบามือ ดวงตาทั้งสองประสานกันภายใต้เงามืดที่มีเพียงแสงจันทร์สาดส่องเท่านั้น ดวงตากลมสวยเพ่งมองใบหน้าหล่อเหลาของโจรหนุ่ม ดวงตาคมสีนิลสวยงาม จมูกโด่งเป็นสัน และริมฝีปากเรียว มูราจเองก็จ้องมองหญิงสาวเช่นกัน ใบหน้าสวยหวานของนักรบสาวที่ทำให้เขานึกถึงหญิงสาวคนหนึ่ง ดวงตากลมสวยสีอะความารีน แพขนตาบางและริมฝีผากจิ้มลิ้มน่าสัมผัส ต่างคนต่างตกอยู่ในมนต์สะกดของกันและกัน

     ระยะห่างของทั้งสองเริ่มแคบลงเรื่อยๆ จนปลายจมูกชนกัน บัตเตอร์ฟลายผงะเล็กน้อย แต่อีกฝ่ายกับประกบจูบลงมาทันที สองหนุ่มสาวแลกจูบกันนัวเนียภายในห้องน้ำเล็กๆ สายน้ำที่กระทบผิวกายไม่ได้ทำให้อุณหภูมิในร่างกายของทั้งสองลดลงไปได้เลย แต่มันกลับยิ่งทำให้สูงขึ้น และความต้องการก็เพิ่มมากขึ้น

     หัวใจดวงน้อยเต้นเป็นระส่ำกับรสจูบที่ชายหมุ่นมอบให้ เกิดมายี่สิบสี่ปีเธอยังไม่เคยกับเรื่องพวกนี้ วันๆ ของเธอก็เอาแต่จับดาบและฝึกซ้อมอย่างเดียว พอมาโดนแบบนี้มันทำให้เธอรู้สึกไม่ชินและทำตัวไม่ถูก เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะเอาฝ่ามือที่แสนจะเกะกะไว้ตรงไหน เธอจึงเลือกวางเอาไว้บนไหล่กว้างของอีกฝ่ายแทน

     “อื้มมห์~” เสียงทุ้มครางออกมาเบาๆ พร้อมกับสองมือที่ลูบไล้เนื้อตัวสาวเจ้าเสียทุกส่วน ลิ้นร้อนยังคงทำหน้าที่มอบความหวานต่อไป สองลิ้นเกี่ยวกวัดกันจนน้ำสีใสไหลเลอะขอบปากของทั้งสอง ดวงตาสีหวานปรือมองใบหน้าออกอีกคนที่ถอนจูบออกอย่างช้าๆ

     ริมฝีปากหนาเริ่มแทะเล็มลำคอระหงและทำรอยแดงบางจุดเพิ่ม ฝ่ามือข้างหนึ่งยกขยำหน้าอกนิ่มของคนที่คร่อมตักเขาอยู่อย่างเบามือ ยิ่งเขาสัมผัส เสียงครางหวานก็ยิ่งดังเรื่อยๆ มันปลุกอารมณ์ของเขาได้ดีเลย

     “ฮื่อออ อะไรทิ่มขาข้าน่ะ?” ถามด้วยน้ำเสียงอ่อน มูราจอมยิ้มเล็กน้อยก่อนรั้งตัวสาวน้อยเข้าแนบอก นิ้วเรียวยาวสัมผัสที่กลางกายสาวเบาๆ เช่นปุยนุ่ม บัตเตอร์ฟลายตาโตเมื่อถูกสัมผัสกับของสงวนของตน พยายามจะลุกหนีแต่ไม่ได้ เพราะร่างกายเธอตอนนี้แทบขยับไม่ได้เลย มันเหมือนโดนสูบแรงไปเสียจนหมด

     “ลูกชายข้ามันตื่นแล้วน่ะ เจ้าต้องรับผิดชอบนะ” ว่าจบก็ประกบจูบอีกรอบ นิ้วยาวขยับรอบกลีบกุหลาบสีสวยใต้น้ำเบาๆ ก่อนจะกดนิ้วกลางเข้าไปช้าๆ

     “อ๊ะ! เจ้า…” สะดุ้งทันทีพร้อมก้มมองนิ้วมือของอีกคน หลับตาแน่นเมื่อนิ้วเรียวเริ่มขยับจังหวะเนิบนาบ จากหนึ่งนิ้วเพิ่มเป็นสองนิ้ว ความคับแน่นข้างในทำให้เขาขยับนิ้วลำบาก เขาพยายามจะเบามือที่สุดเพราะกลัวคนตัวเล็กเจ็บ แต่มันจะคุมได้ยังไงถ้านางยังครางใส่หูเขาแบบนี้!

     “อ่ะ..อ๊ะๆ ข้ารู้สึกไม่ดีเลย” ว่าเสียงสั่น มูราจจ้องมองใบหน้าหญิงสาวที่เหยเกด้วยความเสียวช่องทางด้านใน มันยิ่งทำให้ลูกชายตัวน้อยเขาตื่นมากกว่าเดิม

     รอแม่เจ้าถึงฝั่งฝันก่อนนะครับลูก… เดี๋ยวพ่อจะพาหนูตามไปทีหลัง

     “ไม่บัตเตอร์ฟลาย… เจ้ารู้สึกดี” ดึงนิ้วตนเองออกทันทีเมื่อร่างบางกำลังจะถึงฝั่งฝัน ใบหน้าสวยหอบหายใจแรงเมื่อจู่ๆ เหมือนตกลงมาจากสวรรค์ดังตุบ เมื่อสบตากับอีกคนกลับได้รอยยิ้มเจ้าเล่ห์มาแทน ดวงหน้าสวยมุดลงบนแผ่นอกของร่างสูงทันทีด้วยอาการที่บอกไม่ได้

     ร่างบางเริ่มบิดเร้าเนื่องจากอารมณ์ที่พุ่งสูงขึ้นเพราะสัมผัสจากอีกฝ่ายบวกกับยังค้างจากช่องทางที่ยังไม่ได้รับการปลดปล่อย

     “เจ้าพร้อมหรือยังหืม?” ไม่มีคำตอบจากหญิงสาวนอกจากอ้อมกอดที่แน่นขึ้น มือหนารูดรั้งแก่นกายที่พองขึ้นเรื่อยๆ ของตนเอง ก่อนจะจ่อไปที่กายสาวที่ฉ่ำน้ำ ฝ่ามือกดสะโพกสาวเจ้าลงมาช้าๆ เพื่อที่คนด้านบนจะไม่เจ็บมาก

     “โอ๊ย! ม…มูราจ ข้าเจ็บ!” ร้องดังลั่นเมื่อเจ้าลูกชายของร่างสูงเข้าไปได้เพียงส่วนหัวเท่านั้น เล็บยาวจิกลงบนเนื้อแกร่งจนเลือดซิบ เขาดึงคนด้านบนลงมาจูบเพื่อเบี่ยงความเจ็บของเธอได้บ้าง แต่มือก็พยายามกดร่างเล็กลงมาเรื่อยๆ จนเริ่มมิดแล้วกระแทกเข้าไปจนสุดด้าม “อึก! อ…เอาออกไปเลยนะ”

     “ทนอีกหน่อยแล้วเจ้าจะไม่เจ็บนะ” จูบซับเหงื่อที่ผมนุ่มเบาๆ ช่วงล่างขยับช้าๆ เพื่อให้ร่างเล็กได้ปรับตัว ความรู้สึกตอนนี้บัตเตอร์ฟลายเองก็อธิบายไม่ได้ มันคือความรู้สึกแปลกใหม่ที่ได้รับ แก่นกายเริ่มขยับเข้าออกเร็วขึ้น หากแต่ความเจ็บก็ยังไม่ทุเลาลง ยิ่งอีกฝ่ายส่งแรงกระแทกมากเท่าไหร่ บัตเตอร์ฟลายก็ยิ่งเจ็บเพราะความที่ยังไม่เคยและสายน้ำที่ทำให้ตัวล่อลื่นหายไปหมด จึงเกิดแรงเสียดสีมากเลยทำให้เธอเจ็บ

     เสียงครางของบัตเตอร์ฟลายบ่งบอกชัดเจนว่านางเจ็บ และมูราจก็รู้ดีกว่าเธอยังไม่เคยผ่านชายใดมาก่อนเพราะความคับแน่นที่ช่องทางรวมถึงการตอบสัมผัสจูบของเขาอย่างเก้ๆ กังๆ ก็อดดีใจไม่ได้นะที่เป็นคนแรกของนาง แต่ก็อดเสียใจไม่ได้ที่ไปพรากพรมจรรย์นางมา แต่ใครสนกันล่ะ ตอนนี้เธอเป็นของเขาแล้ว

     “ไปที่เตียงก็แล้วกัน” ถอดแกนออกพร้อมอุ้มร่างของหญิงสาวขึ้นจากน้ำ ร่างสูงอุ้มคนตัวเล็กออกมาจากห้องน้ำมาวางบนเตียงแล้วขึ้นคร่อมทันที จับขาเรียวแยกออกช้าๆ บัตเตอร์ฟลายมีท่าทีขัดขืนบ้างเพราะความอายแต่มันคงไม่สู้อารมณ์ที่พุ่งสูงในตอนนี้แล้วล่ะ

     “เบาๆ นะ…” น้ำเสียงอ่อยทันทีเมื่อเห็นแก่นกายใหญ่ที่พองโตของอีกคน มูราจส่งยิ้มแล้วก้มจูบคนใต้ร่างอีกครั้งซ้ำไปซ้ำมา จากนั้นจึงกดตัวตนของตนเองเข้าไปจนมิดด้ามทีเดียว ท้องน้อยของเธอแทบจุกเพราะขากระแทกกายเข้ามาเสียเต็มแรง

     แขนแกร่งยันพื้นเตียงเอาไว้แล้วกระแทกกายใส่ร่างข้างใต้เต็มๆ คนตัวเล็กร้องครางแทบไม่ได้ศัพท์ จากความเจ็บเปลี่ยนเป็นความเสียวเรื่อยๆ ฝ่ามือที่เคยคิดว่าเกะกะยกคล้องคอแกร่งที่ไร้เสื้อผ้าแน่น

     “อ๊าาส์! อื้อออ  อ๊ะๆ !” ครางอย่างสุขสมกับสัมผัสที่ชายหนุ่มมอบให้ ริมฝีปากเรียวขบเม้นที่เม็ดทับทิมสีสวยบนยอดอกของหญิงสาว ยิ่งเรียกเสียงครางได้ดังกว่าเดิม ความรู้สึกนี้ราวกับผีเสื้อนับร้อยบินวนเวียนอยู่ในท้องของเธอ

    “อ…อ่าห์ บัตเตอร์…ฟลาย” ครางเสียงกระเส่าข้างใบหูนิ่ม  สองร่างกอดกันแนบแน่นภายใต้แสงจันทร์สีเหลืองนวล เสียงครางยังคงดังต่อเนื่องเมื่อต่างคนต่างใกล้ถึงฝั่งฝัน

     “ม…มูราจ อึก!” กอดคนด้านบนแน่นก่อนจะกระตุกเกร็งปลดปล่อยอารมณ์ที่พุ่งสูงทั้งหมด ความรู้สึกอุ่นร้อนที่ช่องทางและน้ำนมสีขาวขุ่นที่ล้นทะลักออกมาบางส่วน มูราจดึงคนตัวเล็กมากอดแนบอกของตนเองพร้อมจัดแจงท่านอนให้ ต่างคนต่างกอดกันและกันในค่ำคืนนี้














กลับไปอ่านในเรื่องต่อด้วยนะคะ0-0