คลัง [Nc] ของคนนก

     “ข้าขอ…มากกว่านี้ได้ไหม?”      “ห๊ะ? อะ…อื้มมมม!” ยังไม่ที่คนตัวเล็กจะได้ตั้งตัว ฝ่ามือหนาก็กระชากหน้ากากตนเองแล้วกดจูบลงมาทันที ลิ้นหนาสอดเข้าหาโพลงปากนิ่ม เกี่ยวกวัดลิ้นเล็กอย่างชำนาญ คนใต้ร่างพยายามผลักคนด้านบนออกแต่ไม่เป็นผล มันยิ่งทำให้เขากดจูบแนบแน่นกว่าเดิม      “อ..อื้อ” คนตัวเล็กร้องครางออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นๆ เมื่อสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นที่รดรินต้นคอขาวรวมถึงความเปียกชื้นบริเวณซอคอและไหปลาร้าสวยของตน แรงที่เคยมีถูกอีกคนสูบไปจนหมด ตอนนี้บัตเตอร์ฟลายแทบขัดขืนไม่ได้เสียด้วยซ้ำ      มือหนาของมูราจค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อเชิ๊ตที่พอดีตัวของคนใต้ร่างออก ริมฝีปากก็ยังคงพรมจูบทั่วคอเล็กต่อไป ใบหน้าสวยนิ่วหน้าเล็กน้อยเมื่อรู้สึกเจ็บตรงแถวลำคอ ปากเรียวก็เอาแต่กดจูบซ้ำไปซ้ำมา และทำรอยรักสีกุหลาบประดับเอาไว้      กระดุมสีขาวเม็ดเล็กถูกปลดออกพร้อมกับสาบเสื้อที่แยกกันไปคนละทาง บัตเตอร์ฟลายเริ่มสึกตัวเมื่อปลายจมูกโด่งที่ฝังลงบนหน้าอกของเธอ      เดี๋ยวนะ! มันต้องไม่ใช่แบบนี้สิ!! ...

     “เจ้าบอกว่า…เจ้ารังเกียจข้างั้นหรือ?” เสียงแหบพร่าเอ่ยข้างหูของคริกแนค ร่างเล็กขนลุกซู่กับน้ำเสียงที่เปลี่ยนไปของอีกคน  “เจ้าจะรังเกียจผัวตัวเอง…”      “หยุดพูดซะ! ข้าไม่อยากจำ!!” พยายามดิ้นให้ออกจากพันธนาการของคนด้านบนแต่ไม่เป็นผล ปีศาจอย่างนาครอทแรงเยอะเกินไป      “ข้าไม่อยากให้เจ้าลืมนะ… แต่ถ้าเจ้าต้องการจะลืมละก็…” เว้นช่วงพูดสักพัก นิ้วเรียวยาวกรีดกรายข้างริมฝีปากจิ้มลิ้มช้าๆ “ข้าจะเตือนความจำให้เอง…”      “หยะ… หยุดนะ อื้อออ!!” ริมฝีปากหนาก้มประกบลงบนริมฝีปากคนใต้ร่างทันที ร่างเล็กพยายามส่ายหัวให้พ้นจากสัมผัสที่รุนแรง แต่ไม่อาจทำได้เพราะฝ่ามือที่จับข้างแก้มของเขาอยู่      ฝ่ามือหนาไล่สัมผัสตามเนื้อตัวเนียนนุ่มของคนใต้ร่างที่ดิ้นไม่หยุด ริมฝีปากก็ยังคงทำหน้าที่ต่อไป ฟันซี่คมขบลงบนริมฝีปากจิ้มลิ้มให้เปิดรับลิ้นร้อนของเขา และเขาก็ทำมันได้ดี ลิ้นสากตวัดควบกับลิ้นเล็กไปมาไม่หยุด ยิ่งคริกแนคต่อต้านมากเท่าไหร่ นาครอทก็ยิ่งเพิ่มความรุนแรงมากเท่านั้น      นาครอทดึงกางเกงคนต...